De Douches

Sareth was verrast, blíj verrast toen ze tot de ontdekking was gekomen dat ze hier douches hadden. Ze was erachter gekomen toen ze iemand de ruimte uit had zien komen, met nog natte haren. Ze had deze persoon aangesproken, en was er in een kort gesprek achter gekomen dat de ruimte die hij zojuist had verlaten de doucheruimte was. Doucheruimte. Het woord klonk Sareth prachtig in de oren. Dus nu stond ze daar, onder de douche. De stralen van warm water liet ze neerkomen op haar hoofd, schouders. Vanaf hier volgde het zijn weg over haar lichaam. Sareth sloot haar ogen, de laatste keer dat ze had gedouched, was nog geweest voor ze op het vliegtuig stapte om vervolgens in het hotel haar dood tegemoet te komen. Het was zeker een lange tijd geleden. Waarom de douches er waren, was Sareth een raadsel. Het was er ook eigenaardig rustig, dit was Sareth ook een raadsel. Ieder moment verwachtte ze dat er iets kon gebeuren. Misschien dat de hoofdpijn terug zou komen, zoiets. Maar er gebeurde niks en Sareth was zo langzamerhand klaar met het douchen. Ze stond er nu ruim een half uur onder en haar vingers begonnen te rimpelen.

Douches. Het was wel eens voorgekomen dat Dane in zijn niet al te lange leventje blij was geweest met een douche. Desondanks vond Dane dat deze keer tevreden was toen hij het kenmerkende geluid van vallend water hoorde stromen toen hij door één of andere deur stapte. Water. In de douche was er vast wel een stand om koud water te hebben. Hij hoefde geen warm water - het zou al snel de definitie van "warm" krijgen. Maar dit was de hel en Dane had het verdomd warm. De hitte was geen verschroeiende hitte, hoewel hij absoluut niet tegen het idee van een koudere hel te hebben. Hij was de eerste die "voor" zou stemmen. Het punt was dat het voorstel nooit aangekaart zou worden.
Het idee om te gaan douchen sprak hem wel aan en het denken aan koel water dat zijn huid zou kunnen overspoelen maakte dat hij er ook daadwerkelijk zin in had. De kleedkamer deed hem denken aan een kleedkamer zoals je hem vaak zag in sportieve verenigingen die een eigen kleedkamer hadden. Goed, dat sprak voor zich. Hij wist niet precies wat het punt was van de ene deur die in zijn eentje probeerde mensen te lokken. Misschien een wc. Of een gezamenlijke doucheruimte. Ach, wat maakte het uit?

Een koude douche? Daar had Sareth nog niet eens aan gedacht. Misschien omdat ze, in haar vorige leven, tevens haar enige, altijd een enorme hekel had gehad aan koude douches. Zodra het water onder een bepaalde temperatuur kwam, begon ze te gillen. Het maakte niet uit waar ze was, maar ze begon te gillen. Het was vervolgens aan een handig persoon om de temperatuur van het water weer normaal te krijgen en de, meestal woedende, Sareth rustig te krijgen. Daarbij had ze altijd geleerd dat je lichaam zichzelf ging opwarmen na een koude douche, naar een hogere lichaamstemperatuur dan dat hij daarvoor al was geweest. De koude douche zou dus averechts effect hebben. Maar misschien dat dit niet gold in de hel. Eigenlijk, dacht Sareth, gold er heel veel wél in de hel. Eigenaardig veel. Zo was ze erachter dat je pijn kon hebben, dat je kon winkelen en klaarblijkelijk ook kon douchen. Dat je slaap nodig had en eten. Het verbaasde Sareth. Toch was zij niet de persoon om hier over te klagen. Sareth hield van comfort, en mensen die dit haar boden.
Sareth stond op het punt om de kraan van de douche dicht te draaien toen ze een geluid hoorde. Een deur, dichtvallend. Er was dus iemand naar binnen gekomen. Of naar buiten gegaan, wat betekende dat er nog iemand binnen was geweest. De kans dat dit het geval was leek Sareth heel klein, dus hield ze het op het feit dat er iemand binnen was gekomen.

Dat kon best. Heb ik je ooit verteld dat de gevolgen Dane over het algemeen geen fluit konden schelen? Even tussen jou en mij - we weten allemaal dat die koude douche hoogstens figuurlijk komt. Als Dane ooit had gedacht dat er teveel zondaars waren om er een bepaalde weer tegen te komen, kreeg hij een koude douche. Hij had verdomd weinig zin om uit te leggen wanneer hij "ready" was. Maar goed - misschien was Sareth wel eens een normale persoon en zou ze geen zin hebben om het eerstvolgende mannelijke lichaam te bespringen. Eerstvolgende? Dane had haar al eerder afgewezen en hij wou dat best nog eens doen. Geen greintje spijt van.
Het punt was dat Dane geen flauw idee had van wie het naakte lichaam was die op dit moment onder haar douche stond. Hij wist wel dat hij zich nog altijd afvroeg of ze hier fatsoenlijke wc's hadden, of je wel kon urineren of ontlasten als je oftewel verbrand, oftewel een lijk was wiens uitvaartdienst niet bepaald officieel was geweest - sorry Sareth, onder de groene zoden lig je niet - oftewel onder de groene zoden lag. Maar goed. Ze hadden wel douches en toen Dane zich liet overhalen om de ene eenzame deur open te doen, vast te stellen dat Satan geen greintje verstand van menselijke schroom had en zich af te vragen of het wel Satan wel was geweest die dit bespottelijke gebouw had verzonnen. Hadden ze hier architecten? Hij had geen flauw idee.
Mocht Dane weten wie hij daar zou aantreffen, had hij de deur nooit opengedaan. Punt was dat hij dat absoluut niet wist en een willekeurige deur opentrok, zonder te vermoeden wie hij daar aantreffen zou. Hoi Sareth.

Hoi Dane. So we meet again. Nu was Sareth niet het persoon waarvan je verwachtte dat die op haar privacy gesteld was. Welk persoon dat voor elke man na tien minuten uit de kleren ging, zou dat zijn? Nou was Sareth dat op zulke momenten ook niet. Op die momenten deed ze het bewust, het uit de kleren gaan. Dit was anders nu ze onder de douche stond. Ze stond daar, alleen. Je verwacht niet dat er iemand binnen komt wanneer je je lichaam staat in te zepen, toch? Nou goed, dit gebeurde dus wel. Mocht je hier eigenlijk wel verbaasd over zijn, hier in de hel? Waarschijnlijk niet. Toeval was in ieder geval uitgesloten, Satan had Dane hier naartoe gestuurd. Het kón niet anders. Dit zal niet snel toegegeven worden, maar Sareth was niet bepaald blij met haar ongenode gast. Dit hing natuurlijk samen met het feit dat ze onder de douche stond, naakt, alleen, en hier haar lichaam stond schoon te schrobben. Maar nog meer met het feit dat de laatste keer dat ze met Dane had gesproken, ze boos was weg gelopen. Om een reden waarom normale mensen niet boos werden, maar Sareth is niet normaal.

Verdomme toch. Was het dan zo onmogelijk dat Dane iemand anders dan Sareth ontmoette? Iemand die hij toevallig niet had afgewezen, die niet naakt onder de douche stond? Iemand die hij toevallig niet kende, nooit gezien had? Satan had een gestoorde verbeelding. Dane was evenmin blij met wie er daar stond. Zelfs als hij gênante dingen moest beleven - waarom dan altijd met Sareth? God man, hij begon Sareth met gêne te associëren.
Desondanks was ze een stuk aantrekkelijker als ze niet naar hem lonkte, geen aanstalten maakte om zijn kleren van zijn lijf te rukken omdat ze dat om de één of andere reden leuk of zo vond. Waar denk je aan, Dane? Je hebt haar zélf afgewezen. Kom er niet op terug, sukkel. Sukkel. Inderdaad. Dat was hij. Een trotse sukkel. Trots genoeg om haar niet aan te vliegen en te kussen. Een enig gevoel voor eigenwaarde en trots had hem er vaak van weerhouden de idiotie den top te zijn. Ook nu. Maar goed. Wat maakte het uit? Hij stond voor Sareth - oké, stop met denken, Dane, slecht idee - en zou de deur moeten dichttrekken. Wat zei je op zo'n moment? Hoi Sareth, leuk je weer te zien?

Sareth kon geen medelijden wekken voor Dane. Ze was veel te druk met zichzelf. En zelfs al was ze dit niet, dan vond ze nog niet dat Dane medelijden verdiende. Daarbij, medelijden waarvoor? Hij was niet de persoon die een minuut geleden nog gewoon stond te douchen en nu verbaasd naar de persoon in de deuropening staarde. Moest ze nu lichaamsdelen gaan bedekken zoals in films? Welk nut zou dat hebben? Hij had haar al eens gezien, in alle naaktheid die er was en nu had hij dit weer gedaan dus het had niet echt zin. Toch was haar arm langzaam over haar borst heen gegleden, tepels bedekkend. Dit was vast een geweldige comedy, dacht ze. Alleen was dit geen comedy, had het er niks van weg. Ze was in de hel en Satan zorgde ervoor dat ze telkens dezelfde jongen bleef tegenkomen. Waarom? Was er iets dat ze moest doen? Iets zweverigs, zoals haar dood accepteren? Dat zou hem niet gaan worden. Nee. Goed, nu stonden zij en Dane inmiddels al een tijdje tegenover elkaar. Geen van beiden had nog iets gezegd. 'Euhm..' God, ze kón niks zeggen. Hey Dane, long time no see. Wat heb je vandaag zoal gedaan?

Wat hij zoal had gedaan? Goh, hij had zich afgevraagd of ze ademden en zo ja, wat daar het precieze nut van was. Goed geconserveerde zombies? Dane zou zich tot een filosoof kunnen ontpoppen. Jammer genoeg zat dat niet in Danes aard en voelde hij zich vooral niet op zijn gemak hier, waardoor hij tot belachelijke vragen in zichzelf kwam. Nu voelde Dane zich ook niet op zijn gemak. Maar dat kwam niet omdat dit zo'n vreemde plaats was - dit was vooral een vreemde plaats om alweer dezelfde jonge vrouw te ontmoeten. Bestonden er geen andere vrouwen, die Dane kon ontmoeten? Maar goed, Satan met zijn absurde gevoel voor humor - Dane had veel zin om Satan dringend eens een klap te verkopen - haalde vreemde streken uit. Echt.
Wat zei je, als je tegenover een naakte vrouw stond? Hij had de deur moeten dichtslaan. Punt was dat Dane dat niet wilde. Het waarom - hem onbekend. Waarom zou het hem überhaupt interesseren? Dane wist evenmin wat hij zeggen moest. Wat ze daar deed, was een onzinnige vraag. Ze douchte. Duh. Dat was eerder een vraag die zíj aan hem moest stellen. Zolang geleden was het nu ook weer niet dat ze elkaar nog gezien hadden en het was nu niet bepaald dat Dane er een leuke herinnering aan had beleefd. Nee, hij dacht er liever gewoon niet meer aan terug, was er nog altijd niet uit wanneer hij precies had bedoeld met "zullen we wel zien." Nu? Kop dicht.
Hij moest weggaan. Duidelijk. Zo intelligent was Dane nu ook weer wel. Alleen wilde hij het niet echt - zíe je wel! - en had ze nu niet bepaald expliciet gezegd dat hij dat moest. Goed, dat was dúídelijk, dat dééd je in dit soort situaties.

Wat móest Sareth hiermee? Toegegeven, ze had nog nooit in zo'n situatie gezeten en had dus geen enkele ervaring in handelen in dit soort situaties. Dane leek geen aanstalte te maken om te vertrekken, wat Sareth uitermate vreemd vond. Haar blik zocht de randen van het douchehokje af opzoek naar iets in de richting van een handdoek. Mijn God, hoe had ze niet kunnen denken aan een handdoek? Hoe had ze die kunnen vergeten? Niemand vergat de handdoek als die ging douchen. Misschien shampoo, of schoon ondergoed maar niet een handdoek. Nou, die was ze dus wel degelijk vergeten. Voor zover ze wist, had ze die niet eens, maar dit maakte niet uit. Ze had er nu een nodig en deze had ze niet en ze voelde zich met de minuut ongemakkelijker. Goed, ze kon haar lichaam niet bedekken met een handdoek, dus deden haar armen aardig hun werk. Waarom schaam je je, Sareth? God, ze moest iets zeggen tegen Dane. Iets, wat dan ook. 'Euh.. Hallo?' Nee, niet begroeten. Niet zo! Sareth, wat is er mís met je? Werd het niet eens tijd dat Sareth over haar verbazing heen kwam en weer normaal begon te denken? Blijkbaar niet.

Helaas voor Sareth had Dane niet door dat ze een handdoek zocht en weet haar handelingen enkel aan het feit dat Sareth wel eens vreemd kon reageren. Zoals een zetel in een kerker vinden en in een bepaalde daad zin hebben - vlak na een ruzie. Dat noemde hij "vreemd reageren". Jazeker, hij begreep geen snars van Sareth. Of hij dat zou willen - dat was een ander verhaal.
Hallo Sareth. Altijd leuk om je naakt te zien en te beseffen dat degene waar je verdomme nog het bed mee had gedeeld best aantrekkelijk was. Late reactie, Dane. Wat ook zo leuk was, was om te realiseren dat je nog geen stap had verzet sinds je een bepaalde deur had opengedaan. God man, op den duur gaf hij al net zo'n vreemde reacties als Sareth kon doen. Punt was dat de zijne iets minder seksueel aangelegd waren. Punt was ook dat zijn laatste reactie niet echt zo was. Punt was tevens dat Dane een idiote sukkel was die er overduidelijk niet tegen kon dat er een naakte vrouw voor hem stond, zonder dat hij er iets mee deed. En wat ook een feit was dat Dane niet zo van natte voeten hield. Wie houdt wel van natte voeten?
Hij was een sukkel en niet zo'n beetje ook. Maar dat weten we al langer - is het niet? Over het algemeen zijn mensen vrij sukkelachtig en daar zijn jij en ik geen uitzondering op. Aan Dane de eer verschaffen om geen sukkel te zijn, is onterecht. Nu hebben we het bewijs dat Dane een sukkel is doordat hij Sareth kuste. De idioot. De dubbeldikke idioot.

Wacht, stop. Time-out. Dane kuste Sareth? Wat was er in hemelsnaam met hem aan de hand? Wat ging er om in zijn hoofd? Sareth moest de feiten nagaan om goed en wel vast te kunnen stellen dat hij haar écht kuste. Ze voelde zijn lippen op die van haar en zijn lichaam voelde opeens gevaarlijk dichtbij. Ze voelde stof tegen haar lichaam aan, wat wel móest betekenen dat hij het was. Goed, hij kuste haar. Sareth was de feiten na gelopen en ze was tot de conclusie gekomen dat hij haar echt, écht kuste. Waar kwam dit plotselinge blijk van affectie vandaan? Sareth stelde zich deze vraag een paar keer. Goed, hij was de ruimte binnen gelopen en was een naakt exemplaar van Sareth tegen gekomen, maar deze had hij al eerder gezien. Hij had haar daarna nog eens aangeboden gekregen en had haar duidelijk afgewezen. Wat was er dan in vredesnaam nu aan de hand. Ze zette haar handen op zijn borst en spande haar spieren aan, probeerde hem weg te duwen. Sareth was nooit erg sterk geweest en dit bleek ook nu weer. Ze moest enorm veel moeite doen om hem enigszins van haar af te krijgen. Wat zielig, wat wanhopig. De rollen waren omgedraaid. Waarom? Sareth was er zeker van dat Satan in zijn troon zat toe te kijken, lachen. Hij zat vast en zeker te genieten van dit tafereel. De sadist.

Het was anders heel erg duidelijk. Dane kuste Sareth, hij wist absoluut niet wat hij wilde en bij Sareth was het van dezelfde zooi. Duidelijk - toch? Die twee wisten duidelijk niet wat ze wilden en daar bleef het bij. Ergens vond Dane de situatie bespottelijk. Alsjeblieft zeg! Maar goed, ze deed wat ze wilde. En wat ze op dit moment wilde, was vrij duidelijk. Ze wilde hem absoluut niet kussen. Oké, leuk voor haar. Had ze nogal duidelijk gemaakt.
Kijk, Dane was niet achterlijk. Niet helemaal. Zijn hersencellen werkten goed genoeg om door te hebben dat ze dat niet wilde. Punt was - Dane wilde dat wel. En iets dat de menselijke natuur eigen was, was ook dat de meeste mensen hun eigen verlangens boven die van een ander stelde. Nu was Dane niet geheel onmenselijk, had hij menselijke trekjes. Wat ook vermeld moest worden, is dat Dane nu niet helemaal asociaal was dat hij zich geen blaas aantrok van wat anderen vonden. Hij was al blij dat zijn blaas geen aandacht hoefde, op dit moment. Flauwe woordgrap, Dane.
Hij stopte. Laat dat duidelijk zijn - zo storend voor de hel was hij nu ook weer niet. Nee, echt, geen gevaar voor de menselijke, morsdode samenleving van zondaars.
__
Alsjeblieft, verzin wat hij doet, want ik heb geen flauw idee.

NEEEE. Ik wil niet godmodden of watdanook D:

-

Sareth was vast ook geen gevaar voor onze dode samenleving, toch? Dat bleek nu maar weer. Ze had een hele andere Sareth laten zien. De Sareth die wij allen niet kennen. Deze Sareth had meneer weg geduwd. Waarom, Sareth? Dit vroeg Sareth zichzelf ook af. Ze had zich nooit voorgesteld dat ze ooit iemand weg zou duwen omdat ze diegene niet wou kussen. Sareth wist niet eens dat ze dat kón. Suprise! Sareth was niet blij met deze verrassing. Sareth was niet blij met het feit dat ze de persoon die haar wou kussen, had weggeduwd. God, Sareth, wat wil je nou? Het moest geweldig zijn om naar te kijken. Dane en Sareth, tegenover elkaar. De een naakt, de ander nu met natte plekken op zijn kleren op de plaatsen waar Sareth haar lichaam de zijne aan had geraakt. Beiden wisten ze niet wat ze wouden. Iets wat ze eerder nog wel hadden geweten. Of toen ook niet? Goed, Sareth, je mag weer iets doen. In actie komen. Iets zeggen. 'Hey.. Waarom.. ehh..?' De vraag "waarom kuste je me", daar vond Sareth zichzelf te goed voor. Daarom maakte ze haar vraag maar af. Hij moest het maar begrijpen.

Hoi Sareth. Dane wilde absoluut niet uitleggen waarom. In feite wilde hij haar uit de douche trekken en daar wat zooi uithalen. Punt was dat dat hoogstwaarschijnlijk niet erg geapprecieerd zou worden. Een kleine gewaarwording - je kon niet alles doen met Sareth. Maar goed. Op dit moment was het erg handig gebleken, mocht je wel alles kunnen doen met Sareth. Maar dit was de hel - wat had je verwacht? Satan moest zich onderhand wel een breuk lachen. Dane hoopte dat het een liesbreuk was.
Nu was dat niet willen uitleggen waarom eerder te wijten aan de onmogelijkheid waarmee Dane het kon uitleggen zonder al te sukkelachtig over te komen dan aan dat er niet echt een reden was. Want er was wel een reden. Die reden was alleen verdomd lichtzinnig en daar was het absoluut niet het moment voor. Zelfs Dane en zijn verschrikkelijke gevoel voor timing - daar zijn we dus net achtergekomen, Danes timing is verschrikkelijk - kon dat wel raden.
Het gemakkelijkste was om erg sarcastisch te vragen of ze dat niet kon raden. Punt was dat ze dat oftewel absoluut niet zou weten en Dane alsnog met de gebakken peren zat. De andere mogelijkheid was dat ze een reden verzon die er dik naast zat. Dane had weinig vertrouwen in Sareths kennis in Danes beweegredenen. Of dat gegrond was, wist hij niet, maar feit was en bleef dat ze nu niet bepaald enorme genieën in elkanders beweegredenen konden genoemd worden.
Nu ja, hij moest eens antwoorden. 'Wel...' Goed begin, Dane, kun je ook de daadwerkelijke reden geven? Wel, ik heb geen flauw idee waarom ik me zo sukkelachtig heb gedragen door je te kussen. Anyway, zin om mee te gaan?

Misschien zou Sareth de vraag serieus hebben beantwoord, als meneer de vraag ook echt had gesteld. Maar dit had hij niet en het enige wat Sareth als antwoord had gekregen was 'Wel'. Wat Sareth hier precies mee aan moest, wist ze niet. Of wel, ze moest er niks mee aan. Ergens iets mee aan hebben, dat kan niet eens. Waarom zou je het dan moeten?
Tuurlijk Dane, het spijt me van mijn gedrag van net. Ik ga graag met je mee. Fijn dat je je hebt bedacht. Een deel van Sareth zou inderdaad zo antwoorden, het andere deel liep over van vragen. Waarom heeft hij zich bedacht? Waarom wou hij haar eerst niet? Was dit echt? Moest ze boos zijn? Waarom reageerde ze niet zoals Sareth zou reageren? Waar was Sareth eigenlijk? Ze kon een deel van de vragen zelf beantwoorden. Sareth stond onder de douche. Zij was naakt. Dane niet. Hij was komen binnen lopen en had haar zonder pardon gekust. Een normaal mens zou inderdaad boos moeten worden, maar Sareth was niet normaal en dit wist ze zelf donders goed. Niet boos worden dus. Dit, deze hele situatie, de hele plék, was net zo echt als.. Geen metafoor kon dit goed omschrijven. Het was waarschijnlijk echt, of een verdomd vervelende en vooral ellenlange droom. Nu was meer dan de helft van haar vragen beantwoord. Goedzo, Sareth. Ze besloot de vraag waarom ze niet als Sareth reageerde volledig van het lijstje te schrappen door op Dane af te stappen en haar lippen op die van hem te drukken. Welcome back, Sareth.

Sorry voor de kloterige postjes de laatste tijd. D:
__
Nee, Dane zou de vraag niet echt stellen. Hem kennende zou hij haar gewoon meenemen. Of hij zich dat nu wel kon veroorloven – die vraag kwam amper in hem op. Toestemming – welke toestemming? Allemachtig, het was Sareth, al deed ze een beetje vreemd. En hij vermoedde dat ze last had van territoriumdrift en een duidelijke neiging tot initiatief nemen.
Oh, Dane had absoluut niets tegen de laatste ontwikkelingen. Hij vond ze prima en hoewel het best rààr was dat Sareth hem eerst wegduwde om hem vervolgens zelf te kussen. Maar goed – Sareth mocht doen wat ze wilde en wie wie nu kuste, kon hem vrij weinig schelen. Dàt het gebeurde, was goed genoeg.
Nu zou het behoorlijk hypocriet van Dane zijn als hij zo aardig was om haar nu weg te duwen. Dane kon behoorlijk hypocriet zijn – nu kunnen we zijn gedrag niet aan hypocrisie wijten. Want Dane kuste Sareth terug. Of daar nu natte plekken van kwamen of niet.

Ik vind ze helemaal niet slecht? D: HAHAHA Sareth dan. Dat kind is zo onduidelijk als de wehrhew.
-
Sareth was niet te volgen. Dit moest Dane nu zo onderhand weten en als hij dit niet wist, dan was het aan hem om dit nu te leren. Ze was fijn dat Dane niet hypocriet was aangelegd, al was weggeduwd worden op zijn minst wat Sareth verdiende. Want waar Dane niet hypocriet was, bleek Sareth het nu wel. Ze had hem immers weggeduwd, om hem vervolgens weer te kussen.
Nu was het uitermate fijn dat hij dit geen probleem vond en de kus zelfs beantwoordde. Een uitnodiging voor Sareth om meer kracht uit te oefenen en hem tegen de muur te duwen. Dit keer niet om hem van haar af te krijgen, maar om zichzelf er tegenaan te werpen en zich opnieuw in de kus te storten. Wat was ze toch een hopeloze romanticus.

Mooi zo. HAHA Oh god, ik ga blij zijn als ik terug in België ben, serieus. Dan kan ik me tenminste verheugen op een afspraak, ook al heb ik een random bewaker. SERIEUS ik doe hem heus niets aan, hoor?! D: Oké, misschien wel, maar hij kan me verdomd goed in bedwang houden. (AA)HOE NEEM IK SARETH MEE
__
Sareth had iets met muren - daar was Dane ook wel achter. Serieus, vond ze het zo leuk om te kussen terwijl één van de twee tegen een muur stond? Maar goed, ze deed wat ze wilde. Op dit moment was dat hem tegen de muur duwen en hem kussen. Heel duidelijk, dank je wel. Sareth moest haar obsessie met muren echt een keer uitleggen. Alhoewel – Dane betwijfelde of hij het wilde weten. Misschien verdiende Sareth het wel, Dane had het eveneens verdiend om weggeduwd te worden, al was hetgeen wat volgde op zijn minst een ongewoon vervolg te noemen. Om het zo netjes te noemen. In principe wees je geen vrouw af zonder dat diezelfde vrouw wel eens onaangenaam tegen je kon doen. Heel aanhankelijk doen of juist verdomd onafhankelijk doen behoorden tot de vele mogelijkheden – het hing er vanaf met wat soort vrouw je te maken had. Dane wist precies welke manier maakte dat hij er spijt van had. Maar goed – die manier werd dan ook vaker op hem toegepast. Waarschijnlijk was het ook niet echt de bedoeling geweest. Maar dat het nooit de bedoeling was geweest, was nu precies wat Dane zo aantrok. Jazeker, Dane had een fucked up mind Dat is gekend.

Haar van zich af duwen en mee trekken? (AA) En ik heb trouwens verder geen idee waar je het over hebt, maar goed.
-
Er was inderdaad een speciale band tussen Sareth en muren. Haar obsessie viel zeer gemakkelijk uit te leggen. Te beginnen met het feit dat Sareth het fijn vond om macht te hebben en het zo mogelijk nog fijner vond als iemand anders dit over haar had. Die muur, hielp hier prachtig bij. Het zat namelijk zo, dat als je tussen een muur en een persoon in stond, je maar een kant op kon. Die van het persoon. Wanneer dit persoon sterk was, wat Sareth níet was maar dat achterwege, dan was er geen enkele weg en moest je accepteren wat er ging gebeuren. Enorm opwindend, naar Sareth haar idee.
Naar Sareth haar idee deed ze niet onprettig, al was ze afgewezen. Haar persoonlijkheid perfect in balans. Eerst afwijzen, vervolgens nemen wat ze wou. Hallo Dane, iemand om je fucked up mind mee te delen?

Goed plan.
__
Erg verhelderend, dank u zeer voor dit interessante college. Sareth had talent als hoogleraar. Ergens sloeg de uitleg wel de spijker op z’n kop. Dane was geen Hulk en kon moeilijk voor de lol door muren springen. Maar helemaal gelijk had ze, desondanks, niet. Want Dane kon welzeker nog een andere richting uit. Er was namelijk een links en rechts.
Goed, soms gebeurde het wel eens dat hij zich vergiste in links en rechts. Overkomt de beste. Mocht iemand ooit aan Dane vragen Hé, ventje, maak eens een rapport over de recente gebeurtenissen die je met Sareth hebt beleefd bij de douches? En snel een beetje! zou Dane je welzeker kunnen vertellen dat hij hiervan absoluut geen gebruik van had gemaakt. Nu was er niemand, absoluut niemand die daarin geïnteresseerd was. Maar hé, jij misschien wel?!
Maar laten we duidelijk maken dat Dane haar van zich afduwde. Best leuk toch?! Machtspelletje. Wie grijpt de macht - Dane of Sareth? Misschien hield Satan de score bij. Maar goed. Dane duwde Sareth dus van zich af. Heel duidelijk, ja ja. Nu deed hij dat niet zomaar. Hoewel Danes beweegredenen behoorlijk lichtzinnig konden zijn, waren die redenen er toch maar mooi. Oké, de volgende actie moet ik nodig eens gaan uitleggen! Maar er valt niet veel uit te leggen, gezien Dane de muur zo ongeveer vaarwel zwaaide terwijl hij Sareth heel, heel toevallig meenam. Dane kende wel een plaats om dat fucked up mind te delen.

Je kent me toch? (:
-
Sareth had de volgende wending in het machtsspelletje niet zien aankomen. Dit was niet gebruikelijk voor Sareth, over het algemeen was ze heel goed in vooruit denken. Zo wist zij bijvoorbeeld dat, wanneer een man haar trakteerde op een drankje, het niet zou blijven bij dat ene drankje en ook niet bij onschuldig trakteren. De gesprekken zouden intiemer worden en Sareth wist dat zij de nacht zou eindigen in een onbekend bed. De volgende ochtend verdween ze weer. Met een beetje geluk kon Sareth ook nog voorspellen of de man hier van zou balen, of niet. Sareth was vast een goede schaker. Ze had het nog nooit geprobeerd, Sareth hield niet van bordspellen al was het idee achter het spel nog zo leuk. Koningen, koninginnen, pionnen en paarden. Ook een soort machtsspelletje. Misschien dat Sareth het ooit nog zou proberen. Tot nu toe was Sareth alleen bekend met haar soort machtsspellen. Die tussen man en vrouw. Ze vermaakte zich nog altijd met deze spellen en was niet van plan ze op te geven, Sareth hield van de spellen en was volledig bekend met de regels.
Sareth liet zich meenemen zonder zich te verzetten. Ze kende het doel van het spel en een van hun kwam nu gevaarlijk dicht bij de winst. Wie dit was, dat was nog niet duidelijk maar ze werkten naar de beslissende ronde en Sareth zou strijden. Sareth was zeer benieuwd naar deze plek.

Jazeker.
__
Dane kon wel schaken, hoewel hij er nu niet bepaald goed in was en de laatste keer dat meneer geschaakt had, was jaren geleden. Bordspellen waren prima – het hing er enkel en alleen vanaf met wie je een bordspel speelde. En wat de beloning ervoor was. Mocht je met Sareth gaan schaken, vermoedde Dane dat hij de beloning al kende. Nee, “beloning” was het verkeerde woord. Spelverloop was het juiste woord.
Kijk, het punt was dat Dane haar niet trakteerde op een drankje. Hij trakteerde haar op een staaltje van zijn persoonlijke besluiteloosheid en werd getrakteerd op Sareths besluiteloosheid. Deze besluiteloosheid, kunnen we concluderen, was geresulteerd in iets waar Sareth natter van kon worden dan ze al was. Kijk, de douche was nog zo slecht nog niet.
Ja ja, een spannende strijd. Ook Dane wist niet wie zou zegevieren, wie zou lijden onder de nederlaag. Maar wat maakte het uit? De rondes ervoor waren ook best…leuk. Oh, maak je geen zorgen, Sareth. Dane zou met plezier een waardige tegenstander blijken, al was de verdeling van “ervaring” in dit machtspel nogal…oneerlijk, om het zo te zeggen. Niet iedereen werd elke vijf minuten op een drankje getrakteerd. Bovendien was Dane over het algemeen degene die geacht werd te trakteren, wat, met zijn middelen, niet altijd mogelijk was. Goed, zijn moeder was dan wel cafébazin,wat grondig onderschat werd, overigens, maar dat was nu niet bepaald het soort café waar een bruisend nachtleven bestond.
Goed, Sareth werd heel toevallig meegenomen, ja ja, en details mogen best achterwege gelaten worden, gezien deze plek nogal dichtbij was en er geen helse avonturentocht voor moest afgelegd worden. Helaas. Hoeft geen boek over geschreven worden. Dane had dat al wel kunnen verwachten.