Je zou denken dat de kerkers niet echt een omschrijving nodig hebben, maar in dit geval wel degelijk. De kerkers zijn niet zoals je ze zou verwachten. De kamers stralen rust en schoonheid uit. Tenminste, dat doen ze wanneer je ze van buiten af bekijkt. Zodra je over te drempel stapt begrijp je waarom ze 'De Kerkers' worden genoemd. Al blijven de ruimtes even mooi, de schoonheid dringt niet meer tot je door. In plaats daarvan, beginnen herinneringen je gedachtenstroom te verstoren. Je krijgt flashbacks, moet de momenten in je leven dat je hebt gezondigd opnieuw mee maken. Je komt dingen te weten die je nog niet wist, bijvoorbeeld complotten tegen jou. Je word niet fysiek gemarteld, maar mentaal. En dat is misschien wel even pijnlijk.
Dante's Inferno